'Mijn' Sacrament van de ziekenzalving versus wikipedianonsensgekheidtoestanden.

Lieve vrienden

Jullie merkten het al. Ik ben hier, op Facebook, 'online' tout court minder te bespeuren. Niet dat ik niet wil schrijven, of niet kan. Ik leef de laatste weken op een ander tempo. Intenser, minder en minder ben ik bezig met achter dit scherm zitten om mijn blog aan te vullen of mails te beantwoorden. Andere dingen gaan nu eenmaal voor. Ja ik ga achteruit, zachtjesaan. Misschien op vele vlakken sneller dan ik zelf zou willen, maar de evolutie van de zieke cellen hebben we niet in de hand en we kunnen het ook niet tegenhouden. Mijn lijf laat het stilaan afweten, maar ik wil daar niet echt veel medische verklaringen over schrijven. Ik hou het bij de essentiële dingen.

Gebedsdienst voor Allerzielen in Nederename

Morgen vindt in Nederename (vlakbij Oudenaarde) een gebedsdienst voor Allerzielen plaats. Er zal niet alleen aandacht besteed worden aan de overledenen maar er wordt daarnaast ook tijd gemaakt om een hoopvol woord uit te spreken en gedachten aan te reiken hoe we met ziekte, sterven en ons geloof in God, ook in moeilijke omstandigheden, kunnen omgaan.

Iedereen van harte welkom ! 

Brieven aan... (1)

... omdat er in onderstaand mailtje eigenlijk ook wel weer 'dingen' staan geschreven die ik tegen heel wat mensen zou willen zeggen en ik nu de tijd nam om dat naar één iemand te schrijven.

... omdat ik trots ben op "F" en zovele anderen!

Lieve X!

Tuurlijk blijven we verbonden, er is 'meer' dan alleen maar Facebook! De band die we kregen door samen te studeren die zal niemand, nooit, kunnen doorsnijden. Dat staat toch op zich! Wie dat niet begrijpen wil en kan, die is een beetje 'dom' zullen we maar denken! Ik heb de afgelopen week nog niet echt de tijd gehad om je terug te mailen, je mailtje bleef aange'ster'd staan tussen die die ik nog wou beantwoorden, maar er kwamen er steeds bij. Nu is het precies even wat rustiger. De eerste golf van reacties op het filmpje en mijn interview in Tertio is er door denk ik. Er zullen er wellicht nog wel blijven komen, maar niet meer zoveel ineens... gelukkig ;-) oef... Het is mij hier wat, ik kan / kon niet volgen.

Milow - Out of My Hands

En alweer een (kleine) update.

Om 'bij' te blijven kwamen er nog twee extra pagina's bij hier op mijn blog.
Vanaf nu kan je enkele zaken downloaden en voor wie geen facebookaccount heeft (respect!) staat de "Helemaal KNOTS en ook een beetje 'gek'-opdracht" ook hier online.

‘Ik ga ergens anders naartoe.’ (Tertio)

© foto Maîtrise

Artikel Tertio - Online

Waarom zo'n paniek?

Iets dat mij van het hart moet... (ik haal het uit een mailtje dat ik naar iemand stuurde omdat het denk ik wel voor velen van toepassing is... ) en omdat ik binnen enkele dagen wellicht anders ook met een driedubbele muisarm, een tenniselleboog in het kwadraat, flipperende toetsenbordknieën, sinaasappelschele hoofdpijn en compleet psychisch gestoord door veel te veel uren achter de laptop door te brengen, achterstevoren en ondersteboven rondspring en -stuiter als een pingpongbal die speed gesnoven heeft!

Anne's Feest!

16 september 2012 - Anne's Feest

Op 16 september vierden we feest... 'Anne's Feest' ... mijn feest. Ik dacht er zelf een verslagje van te schrijven maar kreeg enkele dagen na de grote dag een hele mooie brief... eigenlijk is het even mooi als ik de schrijver even aan het woord laat over die hele mooie zonnige nazomerse dag.

Update Anne-blog

Je zag het misschien al... ik voerde hier de afgelopen dagen enkele wijzigingen door. Zo kwamen er deze week twee pagina's bij op mijn blog. 

Sinds het begin van mijn behandeling hield ik 'stiekem' een geheime pagina bij die nooit eerder gepubliceerd werd en waar ik het verloop van de onderzoeken en behandeling trachtte te schetsen. Misschien zelfs meer voor mijzelf dan voor anderen. Ik twijfelde lang om de pagina ook effectief online te zetten, (is dit nuttig?) maar deed het uiteindelijk dan toch maar. Ik gebruik in dit logboek bitterweinig 'vakjargon' omdat ik er zelf geen jota van snap. Ook niet 'alles' staat er in, maar er zit wel een beetje een structuur in van hoe alles week na week evolueerde. Voel je vrij om te gaan snuisteren.

Checkpoint !

Hotel in Gent

Terug in het ziekenhuis

Zondagavond voelde ik mij niet lekker. De pijn van de dagen voordien was ondragelijk geworden, ik ging letterlijk over mijn grenzen heen, maar wou voor mijzelf eerst niet echt toegeven aan die pijndrempel. Het ging uiteindelijk niet meer om er mentaal tegen te vechten en de dosis gewone pijnstiller volstond eigenlijk ook niet meer. Ik was toch wat ongerust over mijn hoge bloeddruk en voelde mij heel misselijk. Normaal gezien waren we maandagochtend toch gewoon naar de huisarts gegaan, maar voor alle zekerheid en omdat ik (de pijn) zo moe was, vertrokken we toch maar richting de spoedgevallendienst van het UZ.

Pijn...

Rugpijn en een bloeding...

Sinds vrijdag heb ik terug veel rugpijn (meer en anders dan anders) en ook een bloeding die niet meteen wou stoppen. Wat we eerst dachten, dat één van de buisjes niet meer goed zat, bleek niet zo te zijn. Ze zitten perfect waar ze horen te zitten. Dat bewezen een echo en RX deze morgen in het UZ. De bloedplaatjes staan wat laag maar niet laag genoeg om bij te tanken. Maar wat is het dan wel? Mijn linkernier is opnieuw gestuwd wat veel pijn geeft. Dat wil zeggen dat er zich vocht ophoopt in de nier door de druk rondom. De uroloog denkt aan een ontsteking op de nier en op het buisje. We zijn dus alvast maar gestart met stevige antibiotica voor een dag of twintig, drie weken... Hopelijk krijgen ze daarmee het beestje dood. Vrijdag kennen we pas het resultaat van de kweek, maar kunnen al maar proberen. Ik had mij mentaal een beetje voorbereid op een verblijf in het ziekenhuis maar gelukkig kon ik dus terug naar huis gisteren na een voormiddag in het ziekenhuis. Goed... want ik heb een uitgebreide agenda en veel te veel 'wilde' plannen zoals jullie wel weten. We kunnen voorlopig dus verder. Tot zover deze 'medische' update.

De kip of het ei...

Wat was er eerst? De kip of het ei? Het boek of de blog?

Het antwoord is eenvoudig: Het boek!

Hallo meneer God, met Anna...

Jaren geleden ontdekte ik in de bibliotheek dit boek en het sprak mij onmiddellijk aan. Anna, Anne... het verschil tussen onze namen is niet zo groot. Een mooie eenvoudige kaft en binnenin nog enkele tekeningen maken je nieuwsgierig. Ik ging er in grasduinen en las het een aantal keer opnieuw. Zo ontdekte ik iedere keer opnieuw inspirerende woorden.

Als alles duister lijkt...

... is er licht!

Johannes 12, 35-36
‘Nog een korte tijd is het licht bij u,’ antwoordde Jezus. ‘Ga uw weg zolang het licht is en laat de duisternis u niet overvallen; wie in het donker loopt weet niet waar hij heen gaat. Geloof in het licht zolang u het licht bij u hebt, dan bent u kinderen van het licht.’

Plannen...

Dit wou ik even graag delen met jullie:




"Ik speel met de gedachte om vanaf september te gaan getuigen bij jongeren. Iets in mijn hoofd zegt mij dat dat zinvol is, en dat ik in die tijd dat ik hier nog ben mijn mentale kracht moet gebruiken om jongeren aan te spreken.