Vijgen na Pasen ;-)

De 'Goede week'
Een beetje later dan voorzien is hier dan eindelijk een nieuw blogbericht met wat nieuws van het oorlogsfront. Ik had al vroeger willen schrijven en delen met jullie wat er de laatste weken allemaal in mij omgegaan is maar door mijn eigen stommiteit wiste ik een opgeslagen tekst. Ik was toen net begonnen aan de zesde chemokuur en vond de energie niet echt om alles opnieuw te typen. Het was een hevige, die laatste.... en ik wil er liever niet meer aan terugdenken.
Zo goed als mijn hele spijsverteringsstelsel lag in een dubbele knoop en eiste al mijn aandacht op. Ik had ook gehoopt de paasdagen 'redelijk' te kunnen doorbrengen maar de energie kwam pas nadien terug. De 'goede' week was dus verre van 'goed' voor mij.


Normaal gezien had ik ook zoals ieder jaar op Goede Vrijdag met velen van jullie mee gewaakt rond het kruis in de Gentse Sint-Baafskathedraal. Mijn gelovige vrienden zullen het wel beamen maar het is een wake die ik telkens zeer intens beleef en lang vooraf aanstip in mijn agenda om er zeker bij te kunnen zijn. Dit jaar lukte dat helaas niet, zelfs met alle goede wil van de wereld zouden die twee uurtjes veel te lang, veel te koud en veel te vermoeiend voor mij geweest zijn. Maar ik was er thuis wel 'in gedachten' bij. Ik dacht ook speciaal aan Gert die dit jaar op Goede Vrijdag zelf al twee jaar van ons is heengegaan. Ik voelde mij enorm verbonden met hem.



En dan komt 'Pasen'

'Pasen' krijgt dit jaar wel een heel bijzondere betekenis. Pasen is voor mij meer dan alleen het begin van de lente of de Himalayagebergtes aan paaseieren en chocoladekuikens. (Al zijn ze wel lekker en megaverslavend...). 
Pasen is het feest van de heropstanding van Christus uit de dood. 'Verrijzenis', 'Nieuw Leven', 'Licht' na een lange periode van donker. Ik hoop dan ook dat er ook nu weer goed nieuws komt: 'beterschap'. Dat mag wel na de veldslagen van de afgelopen maanden. We zijn intussen twee maand verder sinds de vorige onderzoeken. Deze week ging ik terug onder de scanner (getuige daarvan de prachtige blauwe plekken op mijn rechterhand ;-) ). Morgen heb ik in het UZ een evaluatiegesprek. Wat ik mag verwachten? Geen idee... maar hopelijk even goed nieuws dus als de vorige keer. Eigenlijk wil ik alleen maar horen dat de chemo opnieuw zijn werk heeft gedaan en dat we daarna weer verder kunnen, misschien met een volgende stap... wat dat ook moge zijn. Laat ons hopen!

Tot gauw!
Anne...